plaats-datum
body
Uit anonieme getuigenissen van leerkrachten in Oostende in het blad Knack blijkt dat de integratie op secundaire scholen van uit het buitenland afkomstige kinderen zeer moeizaam verloopt. Leerkrachten spreken van taal- en aanpassingsproblemen en het niet aanvaarden van vrouwelijk gezag. Onthaal-klassen De betreffende leerlingen gaan het eerste schooljaar naar z.g. onthaalklassen. In 2014-’15 was bij 18,8% van de leerlingen in Oostende de thuistaal niet het Nederlands. Leerkrachten: ‘Er zijn ook leerkrachten die al bedreigingen te horen kregen’. En: ‘Vechtpartijen, pestgedrag, beschadigen van elkaars materiaal en incidenten met leerkrachten komen geregeld voor. De ergste straf is de definitieve uitsluiting. Dat gebeurt regelmatig’. ‘Machocultuur in de klassen’ ‘Jongens van Arabische origine willen graag de stoerste en de felste zijn. Er heerst een machocultuur. Ze vragen altijd uitleg waarom je iets doet en staan altijd klaar met een weerwoord. Soms gaan leerlingen van autochtone afkomst zich dan ook zo gedragen’. Zwemlessen zorgen altijd voor problemen: 'Ze zeggen dat ze hun zwemgerief vergeten zijn, maar eigenlijk gaat het erom dat ze zich samen moeten uitkleden. Soms gaan leerlingen zich in de gemeenschappelijke kleedkamer één voor één omkleden’. ‘Maar een vrouw’ 'Jongens hebben soms moeite met vrouwelijk gezag. Er zijn er die weigeren om de klas te vegen of het bord schoon te maken. De lerares hoort regelmatig: ‘je bent maar een vrouw’. Directeur van Petrus & Paulus West Frank Travers: ‘Het komt geregeld voor dat jongens niet doen wat een vrouwelijke leerkracht hen vraagt en dan ook hun bijhorende straf niet aanvaarden’. Leerkrachten bang om racist genoemd te worden Een leerkracht: ‘De directies schetsen niet altijd een even realistisch beeld van de nieuwkomers. De meesten passen zich absoluut niet aan de gewoontes hier. De directie vraagt dan meestal aan de leerkrachten om toleranter te zijn, wat er eigenlijk op neerkomt dat we hen moeten laten doen omdat het nieuwkomers zijn’. Leerkrachten durven bijna niet over het onderwerp te praten uit angst om voor racist te worden versleten.