plaats-datum
body
De Frans-Algerijnse activiste van Brigade des Mères, Nadia Remadna toonde in een spraakmakende reportage aan dat er in de Franse banlieus plaatsen zijn waar vrouwen niet meer mogen komen. Remadna strijdt met Brigade des Mères voor de positie van vrouwen in de banlieus waar mannen vaak de dienst uitmaken, en voor een strikte handhaving van de scheiding van kerk en staat. De bekende filosofe Elisabeth Badinter noemde haar 'een vertegenwoordiger van de Verlichting'.
Moeders in de banlieu altijd bang Een moeder in de banlieu is altijd bang, schrijft Remadna in haar boek Comment j'ai sauvé mes enfants: Waar zijn mijn kinderen? Raken ze verzeild in vechtpartijtjes? Worden ze niet verleid door het snelle geld van de drugshandel? Tien jaar geleden was een moeder gerust als haar zoon thuis zat. Nu bestaat het gevaar dat hij jihadvideo's zit te kijken. Ze betrapte haar zoontje toen hij samen met een vriendje uit het fotoalbum alle foto's verknipte waarop zij zelf en haar dochter in badpak of mouwloos shirt waren afgebeeld. Opgesloten in de banlieu 'Mensen in de banlieu worden opgesloten in hun eigen cultuur. Sociale activiteiten zijn bijna altijd alleen voor mannen of vrouwen. Als je iets voor vrouwen organiseert, mag je geen man uitnodigen. Ik wilde een keer een jazzavond organiseren, met een vriend die Amerikaanse jazz maakt. Maar van hogerhand werd gezegd: nee, dat kan niet, u wilt een man opdringen aan vrome vrouwen. Uiteindelijk is er een rai-zangeres gekomen. Vroeger had je een geweldige Franse school, er waren Franse instituties die vasthielden aan de laïcité, het secularisme. Zo kon je ontsnappen. Maar nu is de religie overal.' Remadna vertelt over een Frans-Algerijnse vrouw die in het vliegtuig terugreisde naar Frankrijk: ‘We droegen allebei een rok, we hadden een decolleté. Bij aankomst op het vliegveld opent zij haar koffer en pakt er een hoofddoek en lange jurk uit. Ze zegt: met een rok en een decolleté kan ik niet thuis komen in mijn wijk.'‘Cliëntelisme van politiek houdt mensen opgesloten binnen islam’ Remadna: ‘Een moskee met achthonderd gelovigen, dat zijn achthonderd kiezers. Politici in de banlieu houden de imam te vriend, net als allerlei islamitische verenigingen die sociaal-culturele activiteiten organiseren. Er wordt alles aan gedaan om een burger uit de banlieu zich allereerst moslim te laten voelen. De politici zeggen: jullie zijn schapen en wij zullen jullie leiden. Dat doen we door jullie eigen cultuur en traditie te gebruiken.' Ruzie over kopje koffie tijdens ramadan In het gemeentehuis van de Parijse voorstad Sevran krijgt Remadna ruzie met een moslimcollega, omdat ze tijdens de ramadan een kopje koffie dringt. Op school zegt een surveillant tegen een jongen dat hij hem niet in de moskee heeft gezien. Je ziet al meisjes van acht jaar met een hoofddoekje. ‘Als u mijn moeder was, zou ik u verbranden' ‘Als ik word beledigd of bedreigd, zeggen mensen: u verdient het. Een hoge ambtenaar van de gemeente Sevran zei tegen me: wat verwacht u dan, mevrouw Remadna, als u op televisie vertelt dat de stad meer behoefte heeft aan scholen dan aan moskeeën op elke hoek van de straat. Ik zit nu in de ziektewet, omdat ik op mijn werk bedreigd ben. Op straat word ik regelmatig beledigd. Vorige week nog in de supermarkt, een meisje dat tegen me uitvoer: u heeft God verraden, als u mijn moeder was, zou ik u verbranden.'