plaats-datum
body
De 23-jarige Anbar (een pseudoniem) die niet meer in de islam gelooft, vertelt over de druk in de moslimgemeenschap tegenover ’afvalligen’: ‘Ik houd rekening met fysiek geweld als bekend zou worden dat ik niet meer geloof. Afvallen van je geloof wordt niet geaccepteerd. Ik ben bang dat ik dan ook weinig bescherming van de politie zal krijgen. Zo'n aanval zal worden gezien als een incident. Er zal begrip zijn voor de culturele context. Hoogstens rolt er een taakstrafje uit. In de Nederlandse cultuur moeten conflicten worden uitgepraat. Maar als je gisteren hebt verteld dat je geen moslim meer bent, dan houdt het bedreigen morgen echt niet op in islamitische gemeenschappen.' Anbar krijgt kritische opmerkingen omdat ze de ghimaar (halflange hoofddoek, die over de boezem valt) heeft afgedaan, maar ze draagt nog wel een hoofddoek. Geregeld krijgt ze te horen dat ze te sexy gekleed is, dat er stukjes van haar armen en benen zijn te zien. Anbar komt uit een streng religieus gezin. Als meisje van 7 droeg ze al een hoofddoek. 12 was ze toen ze naar de Koranschool ging. Als tiener las ze salafistische boeken: ‘Ik wilde dat men alleen naar mijn karakter zou kijken en niet naar mijn uiterlijk. Daarom ging ik er zwaar gesluierd bijlopen.' Hoofddoek onderscheidt vrouwen van slaven De ghimaar bracht haar dichter bij Allah, was haar overtuiging. 'Ik las van alles, veel over de hoofddoek. Onder andere dat vrouwen in de tijd van de profeet erover klaagden dat ze werden lastiggevallen door mannen, alsof ze seksslavinnen waren. De oplossing van de profeet was moslima's hoofddoeken te laten dragen om ze te onderscheiden van de slaven.'