plaats-datum
body
Een ooggetuige van de massa-aanranding in Keulen, een medewerker – vermoedelijk een uitsmijter of portier - van een vijf-sterren hotel tegenover de Dom, die daar de hele avond werkte vertelt: ‘Het begon met een steekpartij tussen 9 en 10 uur ’s avond en toen escaleerde het. Ze gingen schieten op de Dom. Ze begonnen ook te schieten op de politie’. Het leek wel burgeroorlog ‘Ervaren politieagenten zeiden dat ze zoiets hun hele leven nog niet hadden meegemaakt. Ze vergeleken het met een burgeroorlog. De hele avond kwamen vrouwen naar me toe en vroegen of ze naast me mochten staan, zodat ik ze kon beschermen. We wisten nog steeds niet precies wat er aan de hand was. Ze zeiden dat ze achtervolgd werden, door die of die vent. De mannen die hen achtervolgden, probeerden mij aan te vallen. Ik gaf ze een tik’. Politie moest ze weer vrijlaten, te weinig arrestantenwagens‘Maar ik moet eerlijk zeggen - omdat ik zoiets nog nooit had meegemaakt - dat ik eerst dacht dat het een soort propaganda van rechts was. Maar het gebeurde echt. Later kwam er steeds meer geweld. Ze schopten tegen het hoofd van een jongen die op de grond lag. Later kwam de oproep-politie’. 'We moesten een aantal vastbinden, maar er kwam geen arrestatiewagen, omdat alle wagens al werden gebruikt. De cellen van de politiebureaus in de buurt waren overvol. Dus de politie moest mensen die ze eerder hadden vastgezet, weer vrijlaten. Die gingen in groepen voor de politiewagens staan en riepen ‘Fuck de politie’. Ze spuugden op de voorruiten van de politieauto’s. De politie kon niets uitrichten’. Rillende meisjes smeekten om bescherming 'Ik kan jullie verzekeren dat ik nog nooit zoiets heb gezien, en ik ben er zeker van dat dit verder uit de hand gaat lopen, bij het carnaval zal het hier in Keulen volledig exploderen. Ik ben niet rechts of zoiets, daar bleef ik altijd uit de buurt. Ik dacht altijd dat die video’s die de laatste tijd verschenen het werk waren van Pegida, bla, bla, bla. Nee mensen, dit was echt. Er stonden jonge rillende meisjes, die me smeekten om vlak bij mij te mogen staan ‘we zijn zo bang voor die mannen, ze achtervolgen ons steeds’. Ze spuugden naar iedereen ‘Ze vielen de hotelgasten aan, ze spuugden op de hotelgasten, ze spuugden naar de politie. Ze sprongen met hun voeten op de hoofden van mensen die op de grond lagen. De politie kon helemaal niets doen, ze wachtten anderhalf uur op arrestatie-auto’s, maar die waren er niet meer en op andere plaatsen stonden ze in brand. Daar moesten die agenten eigenlijk heen, maar ze konden hun arrestanten hier niet achterlaten’.